قیرابه یا قیر امولسیون:

قیر امولسیون حاوی یک مخلوط دو فازی بوده که فاز داخلی به شکل ذرات ریز در فاز خارجی پراکنده می باشد. قطر این ذرات مابین 0.1 الی 5 میکرون بوده و قطر ذرات از حالت محلول حقیقی و کلوئیدی بزرگتر می باشد. میزان ماده امولسیون ساز مورد استفاده قرار گرفته مابین 0.3 الی 0.5 درصد وزن قیر و میزان آب مصرفی به میزان 30 الی 50 درصد می باشد. ماده امولسیون ساز به طور معمول یک نوع نمک قلیایی اسید آلی و یا نمک آمونیوم دار می باشد که در بار دار شدن ذرات آن تاثیر به سزایی دارد.

به نحوی که ذرات به علت بار القایی یکدیگر را دفع کرده و به شکل کره هایی با قطر مابین یک صدم الی یک هزام در آب شناور می گردند. در صورت عدم استفاده از مواد امولسیون ساز باعث افزایش سطح تماس مابین دو فاز و افزایش انرژی بین سطحی می گردد که این تعلیق با ثبات نمی باشد و دو ماده غیر قابل مخلوط آب و روغن ایجاد شده و دو فاز جدا تشکیل می دهند که با جدایی دو فاز سیستم به حالت با ثبات باز می گردد.

استفاده از این نوع باعث کاهش آلایندهای محیط زیستی می گردد و با توجه به آنکه از نفت و حلال های قابل اشتعال استفاده نمی گردد خطر اشتعال در حمل و نقل کاهش می یابد. از این نوع در آسفالت سرد استفاده می گردد و در صورت مرطوب بودن محیط باید مجداداً به آن آب اضافه کرد و محتوای آن را به میزان 65% رساند. امولسیون ها به طور کلی به دسته های زیر طبقه بندی می گردند:

• از لحاظ جنس به دو دسته آب در روغن و روغن در آب تقسیم می شوند.
• از لحاظ مواد معلق به سه دسته کاتیونی، آنیونی و غیر آنیونی طبقه بندی می شوند.
• با توجه به سرعت شکسته شدن و جداشدن دو فاز به سه گروه زود شکن، کند شکن و دیرشکن دسته بندی می شوند.
• از عمده کاربردهای آن می توان به استفاده از آنها در جاده سازی، آسفالت سطحی، آسفالت سرد، اسلاری کت، تک کت، به عنوان مالچ در ثبات شن های روان، پوشش حفاظتی مخازن و عایق کاری اشاره نمود. از نکات بارز آن می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
• سهولت در حمل و نقل به صورت فله و بشکه
• استفاده در آسفالت با ضخامت کم
• سرعت عملیات آسفالت به علت خشک شدن کم تر از 2 ساعت
• قابل استفاده در هر نوع از آسفالت اعم از خیابان، اتوبان و فرودگاه
• قابل استفاده در دمای محیط و مابین 5 الی 80 درجه سانتی گراد
• عدم نیاز به حرارت در زمان حمل، پاشش و نگهداری
• نفوذپذیری به علت سیالیت بالا
• پیچیده نبودن ماشین آلات مورد استفاده
• سازگار بودن با محیط زیست
• شکست در برابر سنگ و هوا
• سمی نبودن و عاری از هر گونه بو
• عدم شعله ور شدن در هنگام حمل و نقل
• تغییر رنگ از قهوه ای به سیاه پس از شکست و آماده جهت استفاده در آسفالت
• ماندگاری طولانی مدت حداقل تا 3 ماه
• اعمال حرارت غیر مستقیم در صورت کاهش دما به کم تر از 5 درجه سانتی گراد

قیر قطرانی:

این نوع که با نام لاتین Tar نیز شناخته می شود به علت تشابه ظاهری و کاربری، مشابه قیر نفتی نیز یاد می شود. مبنع تولید این قیر با نوع نفتی آن متفاوت و خواص فیزیکی متفاوتی دارد. این نوع قیر با توجه به نوع فرآیند می تواند از سوزاندن یا کربونیزاسیون ذغال سنگ به وجود آید و در درمای 600 درجه سانتی گراد به دست می آید. این نوع قیر دارای درصد پایین تری از آروماتیک ها می باشد که بعد از جداسازی برش های روغنی و سرد کردن بخار مواد باقیمانده حاوی قیر ذغال سنگ می باشد.

با توجه به عصر انقلاب صنعتی و اکتشاف مقادیر قابل توجهی از نفت و گاز، استفاده از ذغال سنگ در تولید قیر تقریبا کنار گذاشته شد و مصرف آن با کاهش چشمگیری مواجه گردید. دو نوع قیر به صورت قطرانی از طریق سوزاندن یا کربنه کردن ذغال سنگ تولید می گردد. در یکی از این فرآیندها تا دمای 1200 درجه سانتی گراد حرارت داده می شود و قیر به دست آمده از این روش دارای درصد زیادی از آروماتیک ها می باشد و در روش دیگر تنها تا میزان 600 درجه سانتی گراد مورد حرارت قرار داده می شود و قیر به دست آمده به نسبت فرآیند قبلی دارای میزان آروماتیک کمتری می باشد.

پس از این فرآیند محصول به دست آمده سرد گردیده و مایع باقیمانده با نام Crude Tar شناخته می شود، سپس تقطیر انجام گردیده و بعد از جداسازی برش های روغن، قیر ذغال سنگ یا Pitch حاصل می گردد و قطران حاصل از ترکیب آن با برش های روغنی حاصل می گردد که در استاندارد BS با هشت گرید طبقه بندی می گردد.

در حال حاضر بیش از 90% این نوع قیر در راهسازی، الکترودهای ذغالی، لعاب، خاک ذغاله و روکش لوله ها مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از قیر قطرانی در جاده سازی تنها در پوشش های سطحی مورد استفاده قرار گرفته که این نوع آن عملکرد بهتر و در دماهای پایین تر نیز به صورت محلول می باشد که در پی آن باعث چسبندگی بیشتر می گردد.

قیرهای اصلاح شده، قیر امولسیون:

با توجه به آنکه قیر خالص به دست آمده از پالایشگاه کیفیت و مشخصات مورد نیاز استفاده در کاربردهای متنوع را ندارد، محققان همواره سعی در اصلاح و بهبود کیفیت آن هستند. اصلاح قیر نه تنها به بهبود کیفیت آن کمک می کند بلکه باعث افزایش طول عمر آن و کاهش هزینه های نگهداری نیز می گردد. از موارد ضعف در عمده قیرها می توان به خاصیت کشسانی کم، حساسیت دمایی، محدود بودن عملکرد در دماهای مختلف اشاره کرد.

قیر بشکه ای

جهت اصلاح عملکرد آن از افزودنی های متفاوتی استفاده می گردد، از عمده افزودنی های قابل استفاده می توان به پلیمرها از جمله SBS و SIS اشاره نمود. از عمده خواص قیرهای اصلاح شده پلیمری می توان به عملکرد و خاصیت چسبندگی مناسب در دماهای کم و زیاد، مقاوت مناسب در مقابل روان شدن و تغییرات دمایی، کم بودن حساسیت در برابر دما، استحکام کششی، عملکرد کشسانی مناسب و افزایش سختی در دماهای بالا اشاره کرد.

محصولات دیگر ما: خاک دیاتومه، پلی آلومینیوم کلراید، هیدروکسید پتاسیم، تری سدیم فسفات، سیلیکاژل، قیر، سدیم تری پلی فسفات، مونو کلسیم فسفات، Bitumen، مولکولارسیو، آلومینای فعال، کربن اکتیو، پتاسیم کربنات ، اسید اگزالیک، خاک تونسیل ، تیتانیوم دی اکسید، اسید استئاریک، گوارگام ، هگزا متا فسفات سدیم ، اسید بوریک ، زانتان گام ، دی سدیم فسفات ، مونو سدیم فسفات، ، کربوکسی متیل سلولز ، کود سولفات پتاسیم ، اسید فسفریک ، بوراکس ، سولفات مس ، مونو آمونیوم فسفات ، اوره ، گوگرد ، کائولین , کربنات سدیم